خجسته سالروز ولادت با سعادت هشتمين امام معصوم، خورشيد عالمتاب آسمان ولایت و امامت، محبوب دلهاى شيعيان، حضرت ابى الحسن على بن موسى الرضا عليه السلام را به همه مسلمانان جهان و به شما پیروان و عاشقان حضرت تبريك و تهنیت مى گوييم.
شرح حالی مختصری از زندگانی آن حضرت ( علیه السلام):
امام رضا(ع) در سال 148 هجرى قمرى يعنى حدود (1250) سال پيش در شهر مدينه به دنيا آمد. پدر ايشان امام موسى ابن جعفر(ع، يعنى امام هفتم شيعيان و مادرشان بانويى بزرگوار و خردمند به نام (تكتم) يا (نجمه) بود. امام رضا(ع) در همان سالى زاده شد كه جد ايشان، يعنى حضرت امام جعفر صادق(ع)، به شهادت رسيد.
نام ايشان على ولى بر اساس شيوه اى كه در ميان اعراب مرسوم است، به وى (ابوالحسن) مى گفتند. امام هشتم داراى القاب زیادی بودند و از جمله معروف ترين آن رضا، عالم آل محمد، غريب الغرباء، شمس الشموس و معين الضعفاء بود. گفته اند كه وى را به اين جهت (رضا) لقب داده اند كه خدا از او راضى است. دوران كودكى و جوانى امام در مدينه گذشت, اخلاق نيكو، دانش فراوان، ايمان و عبادت بسيار از ويژگى هايى بود كه هویت و عظمت امام را مشخص مى ساخت.
شخصيت اخلاقى امام:ا
ز خوش اخلاقى امام سخن بسيار گفته اند. در اين جا به چند نمونه آن توجّه كن و ببين كه امام در برخورد با مردم به چه نكات ريزى دقّت مى كرده است:. همه اينها براى ما درس (چگونه زيستن) است
ـ هيچ گاه با سخن خود، ديگران را آزار نداد
ـ سخن هيچ كسى را قطع نكرد
ـ به نيازمندان بسيار كمك مى فرمود
ـ با خدمتگزاران خود بر سر يك سفره مى نشست و غذا مى خورد
ـ هميشه چهره اى خندان داشت
ـ هرگز با صداى بلند و با قهقهه نمى خنديد
ـ هنگام نشستن، هرگز پاى خود را در حضور ديگران دراز نمى كرد
ـ در حضور ديگران هرگز به ديوار تكيه نمى زد
ـ به عيادت بيماران مى رفت
ـ در تشييع جنازه ها شركت مى جست
ـ از مهمانان خود، شخصا پذيرايى مى كرد
ـ وقتى بر سر سفره اى مى رسيد، اجازه نمى داد تا به احترام او از جاى برخيزند
ـ به پاكيزگى بدن، موى سر و پوشاك خود بسيار توجه داشت
ـ بسيار بردبار و صبور و شكيبا بود
شخصيت معنوى امام: امام رضا(ع) از نظر توجه به مسائل معنوى و پرداختن به امور عبادى نيز برجسته بود. روايتها و داستانهاى بسيارى از اين جنبه زندگى امام در كتابهاى تاريخى نقل شده كه شنيدن آن براى همه ما جالب است. ما وقتى مى بينيم كه امام ما و پيشوايى كه او را به رهبرى خود پذيرفته و زندگى او را الگوى خود قرار داده ايم، اين چنين عبادت مى كند و اين گونه به مسائل عبادى توجه دارد، خود –نيز ناگزيريم كه همان شيوه را پيروى كنيم و از همان روش درس بياموزيم.
در اينجا به چند نمونه از نكاتى كه تاريخ نويسان در اين زمينه مورد توجّه قرار داده اند اشاره مى كنيم:
ـ شبها كم مى خوابيد و بيشتر شب را به عبادت مى پرداخت
ـ بسيارى از روزها را روزه مى گرفت
ـ سجده هايش بسيار طولانى بود
ـ قرآن بسيار تلاوت مى كرد
ـ به نماز اول وقت پايبند بود
ـ بجز هنگام نماز هم به مناجات به خدا انس داشت. آيا با داشتن اين اخلاق و رفتار نبايد خدا از او راضى و خرسند باشد؟ بدون شک چنین است. اينها گوشه اى از اخلاق م سیره معنوی آن امام مهربان بود که مختصراَ بر شمردیم. امید است که ما شیعیان و ارادتمندان آن مظهر همه خوبیها در این دیار هجرت با پیروی از سیره و اخلاق حمیده اش مشمول عنایات و الطاف حضرت حق گردیم. انشاالله
التماس دعا!
0 Comments