آسمان ديده بر زمين گشوده بود و مدينه، شب انتظارش را به دست صبح اميد مي سپرد كه ناگاه در صبح دمي حيات بخش آفرينش، تولدي دوباره كرد و دهمين روشنگرش را به هستي بخشيد وعرش به بركت ميلاد جهان افروز امام هادي (ع) بزم شادي گستراند.
سحرگاه روز 15 ذي الحجه هنگامي كه خورشيد اشعه تابناك خود را بر روي زمين مي گسترد دهمين ثمره باغ ولايت و دوازدهمين نهال عصمت وطهارت ونخستين فرزند برومند پيشواي نهم امام علي النقي (ع)، در شهر نوراني پيامبر بزرگوار اسلام در محلي كه موسوم به « صريا» بود ديده بر جهان گشود. نوزادي كه باعث سربلندي و افتخار اسلام گرديد وعمر خود را در راه اعتلاي تعاليم ارزنده اسلام مصروف داشت و در پيشبرد هدفهاي الهي از هيچ نوع كوشش و فعاليت و مجاهده مضايقه ننمود و پدر ارجمندش براي وي نام « علي » را برگزيد.
او كه همانند جد بزرگوارش مأموريت دفاع از اسلام و احياي حقوق مسلمانان را از جانب پروردگار عالم بعهده داشت همان كنيه جدش را بر خويشتن انتخاب كرد و به ابوالحسن ملقب گرديد. از القاب ديگر آن حضرت مي توان هادي، ناصح، عالم، فقيه، امين، عسگري، دليل، فاتح، نقي و مرتضي را نام برد. چنانچه امروز بيشتر دوستداران و شيعيان او را با لقب مشهور « هادي » ميشناسند.
او در تيره ترين دوران اختلافات خلفاي عباسي همانند پدر بزرگوارش به توسعه و گسترش آئين اسلام پرداخت و اصالت تعاليم اسلامي را از گزند حوادث وآفات محفوظ داشت.
وي در دوران نوجواني، آن هنگامي كه در مكتب پدر بزرگوارش درس علم ومعرفت آموخت، به راهنمائي و ارشاد مردم پرداخته و در مكتب عالي دانش و فضيلت خود، گروههائي از علاقه مندان خاندان نبوت را پروراند.